In memoriam: Rolf van der Velden
Tot ons grote verdriet is zaterdag 27 september onze lieve, sociale, zorgzame en geweldige conciërge Rolf van der Velden overleden.
Afgelopen maandagochtend waren de leerlingen de eerste twee uur uitgeroosterd en kwam het personeel bij elkaar. We zaten in een grote kring en het was stil, heel stil. Er heerste een sfeer van complete verslagenheid. Zoveel docenten tegelijkertijd stil krijgen, dat kan alleen maar een heel bijzonder iemand. En dat was Rolf. Hij kreeg het in zijn eentje voor elkaar om ieder van ons het gevoel te geven dat we ertoe doen. In een herinneringenboek dat we voor zijn dochter Jill gemaakt hebben, kwam dat naar voren in vele anekdotes.
Rolf stond voor iedereen klaar. Dat wordt wel vaker over iemand gezegd, maar voor Rolf was dat zijn tweede natuur. Staat je auto nog geparkeerd in een Amsterdamse parkeergarage ? Rolf brengt je wel even met zijn auto. Je thuisbrengen doet hij ook. Bijvoorbeeld als je voet in het gips zit of als je om een andere medische reden niet in staat bent om te rijden. Ook binnen de schoolmuren was Rolf behulpzaam. Als hij het vermoeden had dat je niet had geluncht, kwam hij je ongevraagd maar zeer gewenst een broodje brengen. Wil je een ingewikkeld ijzerdraad gespannen hebben in het aardrijkskundelokaal ? Moet er een marter worden verjaagd uit het plafond in het biologielokaal ? Wil je de zesde klas verwennen met koffie en thee ? Rolf regelde het. Vrolijk, zonder klagen en altijd snel. Rolf bracht voor iedereen die daar behoefte aan had, een beetje liefde de school binnen. Als je zenuwachtig voor je sollicitatiegesprek de hal binnenstapte, stelde hij je gerust. “Welkom ! Wat wil je drinken ?” Rolf zorgde ervoor dat het Felisenum direct een goede eerste indruk maakte op bezoekers.
Wat we van Rolf kunnen leren, is dat hij nooit kwaadsprak over anderen. Hij roddelde niet. En dat terwijl hij heel wat geheimen kende. Doordat hij zo goed kon luisteren, openden collega’s zich makkelijk. Rolf was oprecht geïnteresseerd in hoe het met je ging. En met je partner, en met je kinderen. Hij zag het, als je nieuwe sneakers had of andere mascara. Hij gaf de meest uiteenlopende tips en bood altijd aan om je thuis daarmee te helpen, als dat nodig was. Hij haalde zware deuren op voor een collega die verbouwde, adviseerde over een zwembad in een ander zijn tuin. Regelde kaartjes voor de voetbalwedstrijd waar iemands zoon zo graag naartoe wilde. Wist de favoriete mok die kapot gevallen was te vinden door heel lang te speuren op internet.
Was Rolf dan een heilige ? Gelukkig niet. We hebben ook erg met Rolf gelachen. Hij deelde graag idiote foto’s en filmpjes en lachte zelf dan nog het hardst. Mooie herinneringen zijn er ook aan de schoolfeesten waar Rolf zich altijd uitbundig uitdoste in het betreffende thema. En pas achteraf heeft Rolf kunnen lachen om een waterleiding waar hij in geboord had toen hij toiletborstels wilde ophangen. De toiletten stonden blank.
Niet alleen collega’s, maar ook leerlingen liepen met hem weg. Rolf die stiekem een handje snoep in een schoot wierp als iemand in de aula zat te wachten. Hij kneep tijdens de examenstunt een oogje toe toen leerlingen met rookbommetjes aan kwamen zetten. Regelde een voetbaltafel voor in het auditorium. Speelde tijdens tussenuren een potje tafeltennis met klas 5. Rolf complimenteerde leerlingen met hun optreden op het FOP, bracht kopjes chocolademelk naar boefjes die zich voor straf om 8 uur moesten melden. Hij deed zo veel dingen die hij niet hóefde te doen maar die ieders schooldag nét even wat fijner maakten.
Wat zullen we Rolf gaan missen. Hoe deed hij dat toch ? Altijd en overal voor iedereen klaarstaan ? Zijn befaamde woorden waren “Geen probleem, dat doe ik straks” maar nog vaker was het “Heb ik al gedaan”. Ze zeggen wel eens dat niemand onvervangbaar is, maar van Rolf was er maar één. De school is leger zonder hem, en stiller. Rolf was de verbinder, de uitdrager van wat wij graag het ‘Felisenumgevoel’ noemen. Een collega uit duizenden. We zullen hem nooit vergeten.
